czwartek, 31 października 2013

Zwolnienie z VAT usług związanych ze świadczeniem usług finansowych, o których mowa w art. 41 ust. 1 pkt 37-41 ustawy – wyrok NSA I FSK 1139/12.

Omawiany przeze mnie wyrok dotyczył będzie jednego ze zwolnień jednakże zasada ogólna znajdzie zastosowanie do wszystkich wymienionych w art. 43 ust. 13 ustawy, który wprowadza zwolnienie również dla usługi stanowiącej element jeden z usług wymienionych w pkt 37-41, jednakże tylko w sytuacji kiedy jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi korzystającej ze zwolnienia.
 
Istota sporu opierała się na pytaniu podatnika, czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym usługi wsparcia w zakresie oceny i monitorowania ryzyka podlegają zwolnieniu z podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 13 ustawy jako usługi będące elementem usługi finansowej, stanowiące odrębną całość, niezbędne i właściwe do świadczenia takiej usługi?
Według skarżącej, opisane we wniosku usługi spełniają warunki określone w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, tj. stanowią element usługi finansowej polegającej na udzielaniu kredytów lub pożyczek pieniężnych, są właściwe i niezbędne do świadczenia takiej usługi oraz tworzą odrębną całość.
 
Rozstrzygając spór NSA rozpoczął od wskazania definicję usługi właściwej, którą zawiera art. 43 ust. 1 pkt 38, zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych. Wskazał następnie, że w orzecznictwie sądowoadministracyjnym wielokrotnie wyjaśniano, że przepis art. 43 ust. 13 ustawy o VAT nie znajduje swojego bezpośredniego odpowiednika w treści Dyrektywy 112. Powyższe oznacza, że krajowy ustawodawca rozszerzył - w stosunku do prawodawcy unijnego - katalog usług zwolnionych od podatku od towarów i usług.
W opinii NSA sformułowanie "właściwe do świadczenia usług" użyte w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT należy więc interpretować w ten sposób, że zwolnione z VAT są takie części usługi zwolnionej, które są charakterystyczne, typowe i zarazem niezbędne do jej świadczenia, a niekoniecznie muszą posiadać istotne i specyficzne cechy usługi zwolnionej, której są częścią.
 
Mając na uwadze zaprezentowane czynności trudno uznać aby były one właściwe i niezbędne do wykonania usługi finansowej, tj. udzielenia pożyczki klientowi. Bank, jak wynika z wniosku o wydanie interpretacji, a czego nie dostrzegł Sąd pierwszej instancji, ma zamiar wykonywać na rzecz spółki szereg czynności które nie wiążą się w sposób bezpośredni z udzielaną w stosunku do konkretnego klienta pożyczką. Nie można uznać, że wykonanie czynności jak np. analiza portfela pożyczek czy też asysta w zarządzaniu nadużyciami i oszustwami zarówno wewnętrznymi jak i zewnętrznymi, ma taki związek a tym samym jest niezbędne do udzielenia pożyczki. Czynności te, jak słusznie podniósł autor skargi kasacyjnej, ograniczają jedynie ryzyko kredytowe wynikające z zawieranych przez spółkę z Grupy transakcji finansowych.

poniedziałek, 28 października 2013

Ustalanie proporcji w podatku VAT, a transakcje rozliczane przez nabywcę od 1 stycznia 2014r.

W związku ze zbliżającą się zmianą ustawy VAT, obejmującą m.in. definicję podstawy opodatkowania (dodany art. 29a) w interpretacji z dnia 20 maja 2013r. nr: ILPP4/443-81/13-2/EWW Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu rozstrzygał kwestię czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., przy kalkulacji proporcji winny być uwzględniane transakcje zakupu opodatkowane przez nabywcę (import usług, import towarów, WNT). W przedstawionym wniosku podatnik stwierdził, że transakcji tych nie należy uwzględniać ustalając proporcję.
W interpretacji Organ wskazał, że do dnia 31 grudnia 2013 r. obowiązywać będzie art. 29 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.
Dodatkowo wskazano, że od dnia 1 stycznia 2014 r., ustawodawca wykreśli z ustawy m.in. art. 29 ust. 1, zawierający definicję obrotu. Obowiązujący od tego dnia przepis art. 29a ustawy, nie będzie definiować już wprost, co należy rozumieć pod pojęciem obrotu. W ramach tej zmiany, na potrzeby stosowania art. 90 ustawy, wprowadzony zostanie do tego przepisu ust. 9a wskazujący, iż przy ustaleniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.
Zdaniem Organu przepisy art. 90 ustawy nie odnoszą się do będących przedmiotem sprawy transakcji nabycia towarów czy usług, dla których podatnikiem jest ich nabywca, lecz do dokonywanej przez podatnika sprzedaży. Jak wynika bowiem z cytowanego art. 86 ust. 1 ustawy, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, a zatem czynnościami wykonywanymi przez niego jako podatnika VAT. Powyższe czynności odnieść można w opinii Organu jedynie do sprzedaży wykonywanej w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej.
Dyrektor Izby Skarbowej, podzielając stanowisko podatnika, zaznaczył, że ani wnt, ani import towarów czy import usług, nie zostały objęte definicją sprzedaży, o której mowa w art. 2 pkt 22 ustawy, co również wskazuje, że nie powinny zostać uwzględnione przez nią w proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy. Podatnik powinien więc uwzględnić w obliczanej proporcji  faktyczny obrót jaki uzyska z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy VAT.

środa, 16 października 2013

Co powinien zawierać paragon fiskalny - wyjaśnienia do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących.

W związku z wątpliwościami dotyczącymi interpretacji zapisów § 8 ust. 1 pkt 6 i ust. 2 rozporządzenia 14 marca 2013 roku w sprawie kas rejestrujących w zakresie umieszczania w treści paragonu fiskalnego nazwy towaru lub usługi pozwalającej na jednoznaczną ich identyfikację Ministerstwo Finansów w piśmie nr PT7/8183/145/527/MHL/13/RD82437 z dnia 9 sierpnia 2013 roku wyjaśnia wątpliwości podatników wskazując że:
Paragon fiskalny powinien zawierać m. in. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację. Wprowadzanie tego przepisu ma na celu eliminację sytuacji, w których podatnicy dla celów prowadzenia ewidencji przy pomocy kasy rejestrującej posługują się nazwami (grupując oferowane towary i usługi) takimi jak warzywa/owoce, pieczywo, nabiał, napoje alkoholowe, niezapewniającymi właściwej identyfikacji towarów i usług. Ponieważ paragon fiskalny ma wiele funkcji (kontrolna, ochronna, informacyjna), ich realizacja jest możliwa jedynie, gdy zawiera on wprowadzone w sposób prawidłowy dane wymienione w rozporządzeniu. Potwierdza to wyrok orzecznictwo sądów administracyjnych np. wyrok NSA z dnia 9 marca 2010 r., sygn. I FSK 63/09.

Podatnik powinien zastosować oznaczenia towarów i usług do oferowanego asortymentu tak, aby do użytej nazwy towaru i usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatku i aby ta nazwa była zgodna z przedmiotem obrotu towarem i usługą i nie była nazwą grup towarów. Zamiast posługiwać się takimi określeniami (właściwymi dla nazwy określonych grup towarów) jak warzywa/owoce, pieczywo, nabiał, napoje alkoholowe, powinien stosować takie nazwy jak np. pomidory, jabłka (w grupie warzywa/owoce), chleb, bułka (w grupie pieczywo), ser żółty, mleko (w grupie nabiał), piwo, wino, wódka (w grupie napoje alkoholowe). Stosowanie jednej nazwy jest dozwolone również wtedy, gdy towary są oferowane po różnych cenach (np. różna cena towaru za kilogram), z zastrzeżeniem przypadku, gdy podatnik ma w swojej ofercie towary objęte różnymi stawkami podatku VAT np. pomidory (suszone) – 8%, a na gałązce 5%.

Podatnicy świadczący usługi (dokonujący szeregu czynności składających się na dostawę towaru) mogą przy określeniu nazwy usługi (towaru) wykorzystywać nazwy stosowane przez siebie przy tworzeniu cennika. Na przykład podatnik prowadzący kwiaciarnię może zastosować nazwy zależne od oferty – bukiet (różne rodzaje), kwiat pojedynczy, dekoracja (sali, samochodu).
Powyższa zasada nie wyklucza stosowania bardziej szczegółowego określenia np. z uwzględnieniem producenta, objętości, zawartości tłuszczu, jednakże ma ona charakter fakultatywny.
Zgodnie z § 36 cytowanego rozporządzenia podatnicy użytkujący kasy, nieposiadające możliwości technicznych spełnienia wymagań określonych w rozdziale 2 stosują przepisy odpowiednio.
Z łącznej analizy obu przepisów wynika zatem, ze stosowana przez podatnika kasa rejestrująca i jej możliwości techniczne mogą mieć istotny wpływ na wymagania, co do sposobu identyfikacji towarów i usług, w tym znaczeniu, ze brak możliwości technicznych będzie skutkować mniej szczegółowym prowadzeniem identyfikacji (tj. dostosowanym do możliwości kasy). Może się zdarzyć, że asortyment towarów u danego podatnika jest większy niż liczba dostępnych pozycji w bazie towarowej kasy rejestrującej, z której podatnik korzysta. W takiej sytuacji podatnik dostosowuje stosowane przez siebie nazewnictwo do liczby dostępnych pozycji w bazie towarowej kasy fiskalnej. Nie wystąpi jednak u niego, w związku z nowymi przepisami, konieczność wymiany kasy rejestrującej.

wtorek, 1 października 2013

Nieodpłatne przekazanie żywności – zmiany VAT od 1 października 2013r.

W celu skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania przekazywanej nieodpłatnie żywności od dzisiaj na gruncie ustawy VAT bez znaczenia pozostaje fakt czy podatnik przekazujący nieodpłatnie żywność jest np. jej producentem, sprzedawcą, czy dystrybutorem. Zmiana wynika ze znowelizowanego art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy, który reguluje zasady zwolnienia z podatku nieodpłatnej dostawy żywności. 

Zgodnie z przepisem w nowym brzmieniu z opodatkowania zwalnia się nieodpłatną dostawę towarów, której przedmiotem są produkty spożywcze, jeżeli są one przekazywane na rzecz organizacji pożytku publicznego, z przeznaczeniem na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez tę organizację. W brzmieniu przed nowelizacją przepis zawierał zastrzeżenie, że chodzi o darowizny dokonywane wyłącznie przez producentów, dzięki czemu wszyscy chętni darczyńcy będą mogli przekazywać żywność bez VAT.

Jednakże, podobnie jak dotychczas, zwolnienie to nie będzie dotyczyło przekazywania napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2 proc. oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5 proc.

Skorzystanie ze zwolnienia będzie uwarunkowane posiadaniem dokumentacji potwierdzającej dokonanie dostawy na rzecz organizacji, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez tę organizację. Wprowadzony wraz z nowelizacją art. 43 ust. 1 pkt 16 - art. 43 ust. 12a wskazuje natomiast dwie sytuacje, w których zwolnienia nie stosuje się tj. w sytuacji kiedy określenie przeznaczenia otrzymanych przez organizację towarów nie jest możliwe na podstawie prowadzonej przez nią dokumentacji oraz gdy wykorzystanie darowanej żywności nastąpiło na cele inne niż działalność charytatywna.