Sprzedaż kart rabatowych - opodatkowanie podatkiem VAT (wyrok TSUE z dnia 12 czerwca 2014r. w sprawie C 461/12).

W obrocie gospodarczym spotkać możemy się z kilkoma sposobami organizacji akcji promocyjnych z wykorzystaniem kart rabatowych. Przedmiotem rozstrzygnięcia Trybunału były karty uprawniające do zakupu określonych usług, towarów z określonym rabatem. Przyjęty model polegał na tym, że klient kupował od organizatora akcji kartę rabatową następnie przy jej wykorzystaniu mógł skorzystać z promocyjnej oferty podmiotu, który zawarł umowę z organizatorem i sprzedaje swoje usługi lub towary. Rozliczenie przebiegało na linii klient - organizator oraz klient – sprzedawca towaru (usługi).

Rozstrzygniecie TSUE obejmowało przede wszystkim ustalenie, czy dokonywana przez organizatora sprzedaż była opodatkowano podatkiem VAT czy korzystała ze zwolnienia ponieważ sprzedawane karty można uznać za swojego rodzaju papiery wartościowe. Rozstrzygnięcie zapadło na gruncie VI Dyrektywy jednakże pogląd Trybunału będzie aktualny również w odniesieniu do aktualnych rozwiązań przyjętych w Dyrektywie 112.

W omawianym wyroku Trybunał uznał, że sprzedaż karty rabatowej (z jednoczesnym uwzględnieniem przyjętego modelu biznesowego), nie stanowi transakcji odnoszącej się do „innych rodzajów papierów wartościowych” ani do „innych papierów handlowych” w rozumieniu dyrektywy, które państwa członkowskie zwalniają z podatku od wartości dodanej.

Trybunał w uzasadnieniu wskazał, iż  karta ta nie ma żadnej nominalnej wartości i nie może zostać wymieniona z uczestniczącymi przedsiębiorstwami na pieniądze lub towary. Wobec powyższego sprzedaż takiej karty konsumentom nie stanowi, ze swej natury, transakcji finansowej w rozumieniu przepisów wspólnotowych oraz dotychczasowego orzecznictwa. Zważywszy że podstawa opodatkowania transakcji podlegającej opodatkowaniu odpowiada cenie płaconej przez konsumentów za nabycie kart, obliczenie podatku VAT na tej podstawie w opinii TSUE nie powinno przedstawiać szczególnych trudności.

Co do opodatkowania sprzedaży kart rabatowych (model analogiczny jak w orzeczeniu Trybunału) wypowiedział się również Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 10 września 2013r. nr IBPP1/443-776/13/KJ. Zdaniem Organu „sprzedaż kart rabatowych (stałego klienta), których to nabywca będzie uprawniony do skorzystania z rabatu (przykładowo 20% stały rabat na pizzę, wykupując 1 godzinę gry w kręgle, druga za pół ceny) w danym lokalu stanowi „sprzedaż prawa do rabatu”, w związku z czym jest usługą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem ich sprzedaż stanowi świadczenie usług i zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz w związku z art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg właściwej stawki, tj. 23% w oparciu o art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ww. ustawy.”

Kompleksowa usługa marketingowa świadczona przez agencję – wyrok NSA z 9 stycznia 2014r. I FSK 271/13.

Pewną przyjętą praktyką w zakresie działań marketingowych polegających na przekazywaniu gadżetów reklamowych jest zlecanie ogółu czynności zewnętrznej firmie marketingowej. Firma zewnętrzna dokonywała zakupu materiałów reklamowych, które następnie przekazywała podmiotom trzecim a swojego klienta – czynnego podatnika vat – obciążała fakturą dokumentująca zakup kompleksowej usługi marketingowej składającej się z wynagrodzenia za obsługę kampanii oraz przekazywane podmiotom trzecim przedmioty.

Powstaje więc pytanie, czy od otrzymanej faktury możemy odliczyć pełna kwotę podatku naliczonego. Biorąc pod uwagę poglądy prezentowane przez organy podatkowe oraz Naczelny Sąd Administracyjny, jak również TSUE prawo do odliczenia przysługiwać będzie wyłącznie w ograniczonym zakresie.

W pierwszej kolejności zwrócić należy uwagę na wyrok TSUE z dnia 7 października 2010 r. w połączonych sprawach C-53/09 (Loyalty Management UK Ltd.) i C-55/09 (Baxi Group Ltd.). Trybunał orzekł, że w ramach programu lojalnościowego dla klientów płatności dokonywane przez sponsora na rzecz podmiotu zarządzającego omawianym programem, który to podmiot dostarcza klientom prezenty lojalnościowe należy uznać w części za wynagrodzenie płacone przez osobę trzecią za dostawę towarów klientom, a w części za wynagrodzenie za usługi świadczone przez zarządzającego tym programem na rzecz sponsora. W uzasadnieniu TSUE zwrócił uwagę na to, że wspólny system podatku VAT zasadza się na zastosowaniu do towarów i usług, aż do etapu sprzedaży detalicznej, powszechnego podatku konsumpcyjnego. Podkreślił, że skoro dochodzi do wydania nagród klientom (uczestnikom programu), to powinien zostać uiszczony VAT, który nie będzie już podlegał odliczeniu u innego uczestnika obrotu. Istotne jest przy tym to, że sprzedaż towarów oraz świadczenie usług, prowadzące do przyznawania punktów klientom, a z drugiej strony przekazywanie prezentów lojalnościowych w zamian za te punkty, stanowią dwie odrębne czynności

Powyższa argumentacja stanowiła podstawę rozstrzygnięcia NSA w sprawie I FSK 271/13. Zdaniem Sądu w wykonaniu opisywanej umowy o świadczenie usług w rzeczywistości doszło do świadczenia przez agencję usługi marketingowo – sprzedażowej, której towarzyszyło, jako odrębne świadczenie, przekazanie nagród osobom trzecim, beneficjentom programu marketingowo – sprzedażowego, prowadzonego przez agencję. Dla obiektywnej oceny skutków tych czynności na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług nie miał istotnego znaczenia przyjęty w umowie "cel ekonomiczny". Taki cel mógł być bowiem realizowany w różnych formach.

NSA wskazał, iż o ile samo zorganizowanie akcji marketingowej, promocyjnej i reklamowej odbywało się na zlecenie podatnika, to wydanie nagród, które agencja nabyła w imieniu własnym i których była właścicielem aż do chwili wydania, miało nastąpić w stosunku do osób trzecich, które występowały w roli konsumentów. W przedstawionym stanie faktycznym występowały więc zdaniem Sądu różne świadczenia. NSA uznał, że przekazanie wspomnianych wyżej towarów nie miało  charakteru pomocniczego i nie służyło do zrealizowania lub wykorzystania usługi głównej.

Sąd wskazał na pewna odrębność dotyczącą kwalifikacji dodatkowych kosztów związanych z przekazaniem nagród osobom trzecim (np. koszty transportu, wysyłki itp.). Koszty te – jak wynikało z przywołanego wyroku TSUE – mogą wchodzić w skład wynagrodzenia za świadczone usługi na rzecz skarżącej spółki i w tej części może przysługiwać jej odliczenie podatku naliczonego.

W podsumowaniu NSA stwierdził, że usługa marketingowa oraz zakup i przekazanie osobom trzecim, w ramach prowadzonej akcji marketingowej, promocyjnej i reklamowej, nagród w postaci towarów lub usług o charakterze konsumpcyjnym, nie były tak ściśle ze sobą związane, że obiektywnie tworzyły jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny w rozumieniu orzecznictwa TSUE.

Rejestracja umowy leasingu w urzędzie skarbowym – prawo do odliczenia vat od kwietnia 2014.

Na podstawie przepisu przejściowego tj. art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 7 lutego 2014r. o zmianie ustawy vat w przypadku pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej przed 1 kwietnia 2014r., w stosunku do których na dzień 31 marca kwotę podatku naliczonego stanowiła cała kwota podatku od towarów i usług wykazanego na fakturze, nie stosuje się przepisu art. 86a ust. 1 ustawy o vat w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia, w odniesieniu do wydatków, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 2 ustawy (czyli do faktur dotyczących leasingu, najmu itp.).

Możliwość kontynuacji odliczenia vat została obwarowana jednak pewnymi warunkami. W art. 13 ustawy zmieniającej wskazano, że będzie to możliwe bez uwzględnienia zmian umowy dokonywanych od dnia wejścia w życie ustawy zmieniającej oraz pod warunkiem że:

a) pojazdy samochodowe będące przedmiotem tych umów zostały wydane podatnikowi przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy,

b) umowa została zarejestrowana przez podatnika dokonującego odliczenia u właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego najpóźniej w terminie

30 dni od dnia 1 kwietnia 2014r.

 

Warto zauważyć, że w treści przepisu przejściowego brak jest odniesienia do pojazdów samochodowych które już raz, na podstawie ustawy z dnia16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o vat oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. nr 247, poz. 1652) zostały zarejestrowane we właściwym urzędzie skarbowym, w celu pełnego odliczenia vat. Rok 2011 to nie takie odległe czasy i jest jeszcze spora grupa podatników odliczających pełny vat w związku z rejestracją umowy. Patrząc więc na literalne brzmienie przepisu, chcąc w dalszym ciągu odliczać 100% vat od faktury leasingowej, nie pozostaje nic innego, jak ponownie dokonać rejestracji umowy.

Podatek VAT a używanie samochodu służbowego do celów prywatnych - zmiany 2014.

Zasadniczo ustawa vat nakazuje opodatkować użycie towarów należących do podatnika, do celów innych niż działalność, w przypadku gdy podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku. Co jednak jeśli do czynienia mamy z samochodami przy których prawo do odliczenia przysługiwało tylko w części? Czy takie używanie należało opodatkować – i jak należy postąpić po 1 kwietnia 2014r.?

Do dnia 31 grudnia 2013r. na podstawie ustawy z dnia 7 grudnia 2012r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej obowiązywało zawieszenie stosowania art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy VAT – w zakresie opodatkowania nieodpłatnego używania samochodów do celów prywatnych (oczywiście tylko w odniesieniu do samochodów z limitem odliczenia vat). Od dnia 1 stycznia 2014 nieodpłatne używanie samochodów do celów prywatnych jest opodatkowane podatkiem i należy naliczyć podatek należny, jako podstawę opodatkowania przyjmując zgodnie z 29a ust. 5 koszt poniesiony przez podatnika – czyli vat naliczymy w deklaracji składanej za styczeń.

Sytuacja kiedy będziemy zobowiązani do naliczania vat jest jednak tymczasowa – zgodnie z nowelizacją obowiązująca od 1 kwietnia 2014r. art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy VAT nie ma zastosowania do samochodów nabytych w ramach nowych przepisów oraz nabytych w ramach „starego ograniczenia” (czyli limit odliczenia 60% max 6 tys zł). Co ciekawe w przepisach przejściowych w art. 16 ustawy zmieniającej wskazano że brak obowiązku zastosowania art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy VAT obowiązuje do okresów rozliczeniowych rozpoczynających się od dnia 1 stycznia 2014r. Zatem na dzień dzisiejszy kiedy ustawa jeszcze nie obowiązuje nie ma podstawy prawnej do „zawieszenia” zastosowania art. 8, natomiast od 1 kwietnia taką podstawę już mieć będziemy i to nawet z datą wsteczną – korekta deklaracji złożona w tym zakresie po 1 kwietnia (za okres styczeń-luty) będzie więc w pełni zasadna. Trochę to wszystko zagmatwane…

Podatek VAT a transakcja wymiany udziałów dokonywana przez osobę fizyczną będąca członkiem zarządu.

W interpretacji indywidualnej z dnia 8 stycznia 2014r. nr ILPP2/443-968/13-2/JK Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu rozstrzygnął wątpliwości podatnika dotyczące opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wymiany udziałów polegającej na wniesieniu udziałów Spółki 1 przez podatnika (osobę fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej) do Spółki 2, w zamian za objęcie przez niego (podatnika) nowych udziałów w kapitale zakładowym Spółki 2. Szczególnie istotne w omawianej sprawie było to, że podatnik jest osobą uczestniczącą w zarządzaniu Spółkami (pełni w nich funkcję Prezesa Zarządu), których udziały będą podlegać wymianie, ale nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej tylko jako osoba fizyczna – na podstawie umowy o pracę lub powołania do pełnienia funkcji w oparciu o przepisy kodeksu spółek handlowych.

Potwierdzając prawidłowość stanowiska podatnika w zakresie braku konieczności opodatkowania wymiany udziałów Organ oparł się na treści orzecznictwa Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który m.in. w orzeczeniu z 14 listopada 2000 r. w sprawie C-142/99 Floridienne S.A. Beginvest stwierdził, że zaangażowanie w zarządzanie spółkami zależnymi (w holdingu) należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 (2) VI Dyrektywy, ale tylko w zakresie, w jakim pociąga to za sobą dokonywanie transakcji podlegających VAT na mocy art. 2 VI Dyrektywy, takich jak świadczenie przez Floridienne usług administracyjnych, rachunkowych i informatycznych na rzecz swoich spółek zależnych. Wyroku ten podobnie jak kolejne dotyczy podmiotów będących spółkami jednak znajduje zastosowanie do osoby fizycznej będącej członkiem zarządu.

Dyrektor Izby Skarbowej wskazał również na treść wyroku z 12 lipca 2001 r. w sprawie C-102/00 Welthgrove BV gdzie TSUE wyraźnie wskazał, że samo zaangażowanie spółki holdingowej w zarządzanie jej spółkami zależnymi, lecz bez dokonywania transakcji podlegających VAT w rozumieniu art. 2 VI Dyrektywy, nie może być traktowane jak działalność gospodarcza w rozumieniu art. 4 (2) tej Dyrektywy. Wobec tego działalnością gospodarczą będzie tylko takie zarządzanie spółkami zależnymi, które pociąga za sobą dokonywanie transakcji podlegających opodatkowaniu na mocy art. 2 VI Dyrektywy.

Organ powtórzył stanowisko TSUE zgodnie z ktorym jeżeli objęcie akcji nie stanowi działalności gospodarczej, to również nie ma takiego charakteru ich zbycie (TSUE w wyroku z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie C-442/01).

 

Mając na uwadze powyższe orzeczenia Organ stwierdził, iż transakcja wymiany udziałów polegająca na wniesieniu udziałów Spółki 1 (osobę fizyczną nie zdefiniowaną dla tej transakcji jako prowadzącą działalność gospodarczą) do Spółki 2, w zamian za objęcie przez podatnika – osobę fizyczną nowych udziałów w kapitale zakładowym Spółki 2, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Czy usługi wybielania zębów podlegają podatkowi VAT?

Odpowiedź na powyższe pytanie znajdziemy w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 stycznia 2013r. nr IBPP3/443-1131/12AŚ. W wydanej interpretacji Organ w sposób kompleksowy odpowiada dlaczego powyższa usługa podlega opodatkowaniu i nie może korzystać ze zwolnienia.

Zgodnie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy VAT zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze. Ponadto art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy stanowi, iż zwolnieniu podlegają również usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów lekarza i lekarza dentysty, pielęgniarki i położnej, medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej oraz psychologa.

Określając krąg podmiotów objętych zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 19 ustawy, ustawodawca odwołuje się do ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej. Należy więc wskazać, że osoba wykonująca zawód medyczny - zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności medycznej - to osoba uprawniona na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osoba legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny. Świadczeniem zdrowotnym są w świetle powyższej ustawy działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania.

Wydając interpretacje Organ wskazał na treść orzecznictwa ETS, z którego wynika, że pojęcie "opieka medyczna" dotyczy świadczeń medycznych, które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia. Cel usługi medycznej określa, czy powinna ona korzystać ze zwolnienia; jeżeli z kontekstu wynika, że jej głównym celem nie jest ochrona, utrzymanie bądź przywrócenie zdrowia, lecz inny cel, to wówczas zwolnienie nie będzie miało zastosowania.

Trybunał Sprawiedliwości w wyroku w sprawie Margarete Unterpringer vs Pensionsversicherungsanstalt der Arbiter C-212/01 stwierdził, iż  to cel usługi medycznej decyduje o tym, czy powinna ona być zwolniona z podatku VAT. Dlatego też jeśli kontekst, w jakim taka usługa jest wykonywana, pozwala ustalić, że jej głównym celem nie jest ochrona zdrowia, włączając w to utrzymanie lub przywrócenie do zdrowia, lecz udzielanie porad wymaganych przed podjęciem decyzji wywołujących skutki prawne, zwolnienie nie ma zastosowania do takiej usługi".

W opinii Organ, zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18, pkt pkt 19 ustawy, objęte są wyłącznie te usługi w zakresie opieki medycznej, które realizują cel związany z profilaktyką, zachowaniem, ratowaniem przywracaniem i poprawą zdrowia. Dyrektor Izby skarbowej słusznie zauważył, iż nie w każdym przypadku działania podejmowane na rzecz pacjenta mają na celu zachowanie, ratowanie, przywracanie i poprawę jego zdrowia. W przypadku, gdy świadczone usługi nie będą związane z ochroną zdrowia i takiego celu nie będą realizować nie mogą korzystać z omawianego zwolnienia.

Zdaniem Organu w odniesieniu do usług wybielania zębów żywych oraz leczonych endodontycznie podatnik nie wypełnia przesłanki o charakterze przedmiotowym uprawniającej go do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie powołanych wyżej przepisów. Wykonywane zabiegi wybielania zębów nie spełniają podstawowego warunku umożliwiającego zastosowanie zwolnienia od podatku, tj. niewątpliwie ich bezpośrednim celem nie jest profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywracanie i poprawa zdrowia ale zmiana barwy uzębienia (wybielenie), co wskazuje bardziej na charakter estetyczny lub kosmetyczny tej usługi.