W
obrocie gospodarczym spotkać możemy się z kilkoma sposobami organizacji akcji
promocyjnych z wykorzystaniem kart rabatowych. Przedmiotem rozstrzygnięcia
Trybunału były karty uprawniające do zakupu określonych usług, towarów z
określonym rabatem. Przyjęty model polegał na tym, że klient kupował od
organizatora akcji kartę rabatową następnie przy jej wykorzystaniu mógł
skorzystać z promocyjnej oferty podmiotu, który zawarł umowę z organizatorem i
sprzedaje swoje usługi lub towary. Rozliczenie przebiegało na linii klient -
organizator oraz klient – sprzedawca towaru (usługi).
Rozstrzygniecie
TSUE obejmowało przede wszystkim ustalenie, czy dokonywana przez organizatora
sprzedaż była opodatkowano podatkiem VAT czy korzystała ze zwolnienia ponieważ
sprzedawane karty można uznać za swojego rodzaju papiery wartościowe.
Rozstrzygnięcie zapadło na gruncie VI Dyrektywy jednakże pogląd Trybunału
będzie aktualny również w odniesieniu do aktualnych rozwiązań przyjętych w
Dyrektywie 112.
W omawianym wyroku Trybunał uznał, że sprzedaż karty
rabatowej (z jednoczesnym uwzględnieniem przyjętego modelu biznesowego), nie
stanowi transakcji odnoszącej się do „innych rodzajów papierów wartościowych”
ani do „innych papierów handlowych” w rozumieniu dyrektywy, które państwa
członkowskie zwalniają z podatku od wartości dodanej.
Trybunał
w uzasadnieniu wskazał, iż karta ta nie
ma żadnej nominalnej wartości i nie może zostać wymieniona z uczestniczącymi
przedsiębiorstwami na pieniądze lub towary. Wobec powyższego sprzedaż takiej
karty konsumentom nie stanowi, ze swej natury, transakcji finansowej w
rozumieniu przepisów wspólnotowych oraz dotychczasowego orzecznictwa. Zważywszy
że podstawa opodatkowania transakcji podlegającej opodatkowaniu odpowiada cenie
płaconej przez konsumentów za nabycie kart, obliczenie podatku VAT na tej
podstawie w opinii TSUE nie powinno przedstawiać szczególnych trudności.
Co
do opodatkowania sprzedaży kart rabatowych (model analogiczny jak w orzeczeniu
Trybunału) wypowiedział się również Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w
interpretacji z dnia 10 września 2013r. nr IBPP1/443-776/13/KJ. Zdaniem Organu
„sprzedaż kart rabatowych (stałego klienta), których to nabywca będzie
uprawniony do skorzystania z rabatu (przykładowo 20% stały rabat na pizzę,
wykupując 1 godzinę gry w kręgle, druga za pół ceny) w danym lokalu stanowi
„sprzedaż prawa do rabatu”, w związku z czym jest usługą w rozumieniu ustawy o
podatku od towarów i usług, a zatem ich sprzedaż stanowi świadczenie usług i
zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz w związku z art. 8 ust. 1 ustawy podlega
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg właściwej stawki, tj. 23% w
oparciu o art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ww. ustawy.”