Zasadniczo każde świadczenie (każda
usługa) dla celów opodatkowania podatkiem VAT powinno być traktowane jako
odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z
ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być
sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Usługi nie powinny być dzielone dla
celów podatkowych jeśli będą miały tworzyć jedną usługę kompleksową, obejmującą
kilka świadczeń pomocniczych.
Jeżeli w skład świadczonej usługi
wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej,
zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma
podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.
Aby dana usługa była usługą złożoną
(kompleksową), winna składać się z różnych świadczeń, których realizacja
prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja
różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania
świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze.
Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego
w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi
zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej
wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez
usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi
pomocniczej.
Elementy charakterystyczne
dla usługi kompleksowej, przedstawione powyżej wynikać będą m.in. z wyroku TSUE z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card
Protection Plan Ltd, czy wyrok z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04
Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz