Zgodnie z treścią art. 28e ustawy
VAT usługi świadczone na nieruchomości podlegają opodatkowaniu w miejscu jej
położenia. Definicja wskazana w przepisie ustawy krajowej nie zawiera
wyczerpującego katalogu takich usług w związku z czym mogą powstawać problemy
co do oceny określonych transakcji. Tak właśnie stało się w przypadku
kompleksowej usługi magazynowej świadczonej wraz z zarządzaniem powierzonym
towarem m.in. wydawaniem z magazynu i przepakowywaniem.
Stanowisko MF zajęte w
interpretacji indywidualnej uznawało usługę za świadczona na nieruchomości i
opodatkowaną w miejscu jej położenia. Po korzystnym dla Spółki wyroku i skardze
kasacyjnej Organu sprawa ostatecznie trafiła do NSA, który mając wątpliwości skierował
w trybie prejudycjalnym pytanie do ETS:
- czy unormowania wynikające z
art. 44 i 47 dyrektywy 112 należy interpretować w ten sposób, że kompleksowe
usługi w zakresie magazynowania towarów, obejmujące przyjmowanie towarów do
magazynu, umieszczanie towarów na odpowiednich półkach magazynowych, przechowywanie
tych towarów dla klienta, wydawanie towarów, rozładunek i załadunek oraz w
stosunku do niektórych klientów przepakowywanie materiałów dostarczonych w
opakowaniach zbiorczych do indywidualnych zestawów, są usługami związanymi z
nieruchomościami, które opodatkowane są w miejscu, w którym znajduje się
nieruchomość,
- czy też należy przyjąć, że są
to usługi opodatkowane w miejscu, gdzie usługobiorca, na rzecz którego
świadczone są usługi, posiada stałą siedzibę działalności gospodarczej lub
stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej?
Rozważając sprawę ETS na wstępie
wskazał, że konieczne jest, by świadczenie było związane z wyraźnie określoną
nieruchomością. Jednakże, mając na uwadze, że wiele usług jest w ten lub inny
sposób związanych z nieruchomościami, konieczne jest ponadto, aby przedmiotem
świadczenia usług była sama nieruchomość. Tak, zdaniem Trybunału dzieje się w
szczególności wówczas, gdy nieruchomość określoną w sposób wyraźny należy uznać
za konstytutywny element świadczenia usług, jako że stanowi ona centralny i
nieodzowny element tego świadczenia (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Heger,
pkt 25).
ETS stwierdził, że świadczenia
usług wyliczone w art. 47 dyrektywy 112, które dotyczą bądź używania lub
urządzania nieruchomości, bądź zarządzania włącznie z użytkowaniem oraz wyceny
tego rodzaju nieruchomości, charakteryzują się tym, że sama nieruchomość
stanowi przedmiot świadczenia. Natomiast z powyższego wynika, że usługa
magazynowania, której nie można uznać za związaną z urządzaniem, zarządzaniem
lub wyceną nieruchomości, może być objęta zakresem stosowania wskazanego art.
47 jedynie pod warunkiem, że usługobiorcy jest przyznane prawo używania całości
lub części wyraźnie określonej nieruchomości.
Jednakże, w opinii Trybunału, jeżeli
miałoby się okazać, że np. usługobiorcy tego rodzaju usługi magazynowania nie
mają jakiegokolwiek prawa wstępu do części nieruchomości, w której były
magazynowane ich towary lub nieruchomość, na której lub w której mają one być
magazynowane, nie stanowi centralnego i nieodzownego elementu usługi, wówczas
usługa tego rodzaju jak usługa sporna w postępowaniu głównym nie może być
objęta art. 47 dyrektywy 112.
W konsekwencji zdaniem ETS art.
47 dyrektywy 2006/112 powinien być interpretowany w ten sposób, że kompleksowe
usługi w zakresie magazynowania, obejmujące przyjmowanie towarów do magazynu,
ich umieszczanie na odpowiednich półkach magazynowych, przechowywanie,
pakowanie, wydawanie, rozładunek i załadunek są objęte tym artykułem jedynie
wówczas, gdy magazynowanie stanowi świadczenie główne czynności jednolitej i
usługobiorcom jest przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie
określonej nieruchomości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz