Korekta podatku naliczonego - zaniechanie inwestycji w obcych środkach trwałych.

Niejednokrotnie zdarza się że przedsiębiorca ponosi określone wydatki w związku z inwestycją w obcym środku trwałym - nabywając przy tym określone towary i dokonując odliczenia podatku vat naliczonego. Co jednak stanie się w sytuacji jeśli z jakiś powodów - również mających uzasadnienie ekonomiczne - podatnik zrezygnuje z wykorzystywania zakupionych towarów (będących inwestycją w obcym środku trwałym)? Podstawowym wyznacznikiem obowiązku dokonania korekty jest przyczyna zaniechania - czy zależy ona od woli podatnika czy jest poza zakresem jego swobodnej decyzji.

Kwestię tę, odnosząc się do rozwiązania umowy najmu i zaniechanej inwestycji w wynajmowanym lokalu, rozważał m. in. WSA w Krakowie w  postępowaniu I SA/Kr 1842/11. Sąd oddalił skargę na interpretację indywidualną  - wyrok utrzymał NSA -  wskazując, że skarżącemu przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od nakładów inwestycyjnych poniesionych w związku z adaptacją , modernizacją i dostosowaniem do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej lokalu. Natomiast, jeśli w wyniku rozwiązania umowy najmu lokalu prawo to ustaje, a nakłady w nieruchomość poczynione przez stronę zatrzymuje wynajmujący , to w konsekwencji pozostawione w całości nakłady, od których odliczono podatek naliczony oczywiście nie będą już służyć czynnościom opodatkowanym , albowiem w tej sytuacji dochodzi do zmiany przeznaczenia dokonanego ulepszenia. Skoro tak, to wnioskujący zobowiązany jest do dokonania korekty podatku naliczonego od inwestycji w obcym środku trwałym, która nie została zamortyzowana.

Jednocześnie Sąd wskazał, że korekty należy dokonać w sposób określony w przepisach art. 91 ust. 1-6 ustawy o podatku od towarów i usług, tzn. w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym miało miejsce rozwiązanie umowy najmu lokalu.

Jako zasadniczy argument związany z treścią rozstrzygnięcia WSA wskazał art. 20 (1)(b) VI Dyrektywy - (odpowiednio art. 185 ust. 2 dyrektywy VAT z 2006 r.), z którego wynika, iż nie powodują konieczności korekty udowodnione albo potwierdzone przypadki zniszczenia, zagubienia lub kradzieży własności, a także przekazanie prezentów o małej wartości oraz próbek. Zdaniem Sądu powyższe oznacza to, że nie mogą zmieniać prawa do odliczenia następujące po skorzystaniu z tego prawa okoliczności, zachodzące niezależnie woli podatnika. Przykładem takich zdarzeń mogą być inwestycje zaniechane, jednakże i w tym przypadku stwierdzenie, czy konieczność korekty rzeczywiście zachodzi wymaga zbadania okoliczności, na skutek których podatnik zaniechał inwestycji lub wykonywania czynności opodatkowanych.

 

Wniosek powyższy można wyciągnąć z orzeczeń ETS wydanych na kanwie przepisu art. 20(1)(b) VI Dyrektywy, a mianowicie w sprawie C-37/95 Państwo Belgijskie a Ghent Coal Terminal NV oraz C-110/94 między Intercommunale voor Zeewaterontziliting (INZO) a Państwem Belgijskim.